İçel İdman Yurdu ekonomik anlamda insanların zorlandığı, ayakta kalma mücadelesi verdiği günlerde umut olmuş, az da olsa kafaların dağılmasını sağlamıştı. Ta ki Eryaman Stadyumu’nda final maçına çıkana kadar. Maalesef final istenildiği gibi gitmeyince kent gerçeklerle yüz yüze kaldı. Binlerce insanın Ankara’ya gitmesi, Belediye Başkanlarının tam destek vermesi yetmedi.
Evet, takım 90 dakika ve uzatmalarda ki 30 dakikada futbol anlamında fazla bir şey sunamadı. Zaten ben kendi adıma fazla iyimser futbol beklemiyordum. Ligde izlediğimiz İçel İdman Yurdu aynı formatta oynamaya çalıştı. Zaman zaman öne çıkmaya çalışsa da, kanatlarını oyuna sokmaya çalışsa da kalite düşük olunca istenileni yapamadı. Hep söyledim kötü futbol ile bir yere kadar gelirsin, iyi futbol ile başarılı olursun.
Takım en iyi yaptığı şeyi, doğru bildiği oyununu finale taşıdı. Geride bekleyerek rakibinin açık vermesini, araya 1 gol sıkıştırıp üzerine yatmaya çalıştı. Ligde genelde tutan bu hesap final maçında tutmadı. Maçın büyük bölümünde silik oynayan, pozisyon üretmekte zorlanan bir takım görüntüsü çizdi. Ender hocanın yanlış hamleleri, yanlış sistemi final maçında çökmüştü. Bir mucize gerekiyordu o da olmayınca gerçekler tokat gibi yüzümüze çarptı. Artık olan oldu kulüp bundan sonra ne yapacak onu görmek lazım.
Bazen kaybederken de kazanabilirsin. Çıktığın yolda ya kazanırsın ya da öğrenirsin. İçel İdman Yurdu kazanamadı ama öğrenebilir. Geçen yıl yarı finalde elendi, bu yıl finalde elendi. Bu yaşananlardan iyi bir ders çıkartılırsa, aynı hatalar yapılmaz ise arzulanan şampiyonluk gelir diye düşünüyorum. Her şey güzel olacak bu defa olmadı ama yeni sezonda da olmayacak anlamı çıkmaz. Yeter ki düştüğün yerden kalkmasını bil. Ne demiş usta dünü toprağa gömmezsen yarınlar çiçek açmaz.
